Ik kan me voorstellen dat je twijfelt over een rol in een film die zich volledig afspeelt op een nudistencamping.

“Ik kende regisseur Tim Mielants al; we hebben vroeger samen korte films gemaakt. Toen hij belde en vroeg of ik het script wilde lezen, voelde het verhaal heel erg als een ver-van-mijn-bedshow. Ik had eigenlijk geen idéé waarom hij mij perse wilde; het duurde zeker drie lezingen voordat ik in het verhaal kon komen. Maar gaandeweg werd ik steeds verliefder op het personage Patrick. Daarna hebben we heel veel gesprekken gehad: over wie Patrick is, waar hij voor staat in het leven. Waar het verhaal over gaat. En toen heb ik besloten: já, we gaan dit samen doen.”

Was er geen moment dat je dacht: ik zie er tegenop om een hele film lang naakt te zijn?

“Zo heb ik geen seconde gedacht. Deze film gaat niet over naakt; het naakt is het kostuum van de personages. Of eigenlijk is het naakt een personage op zichzelf. De personages kunnen zich nergens achter verstoppen, what you see is what you get. Uiteindelijk gaat het verhaal over rouw; Patrick rouwt om zijn verdwenen hamer en om zijn vader. Hij gaat op zoek naar een soort verlossing, een wedergeboorte, een loutering. Het lijkt in eerste instantie wellicht een simpel plot. Maar er zitten ondertussen zoveel lagen in het verhaal; De Patrick is geen film die je aan de hand neemt en zegt wat je moet denken en voelen als kijker. Ik hou zelf heel erg van films waar je zelf bij moet nadenken over wat de beelden met je doen.”

Het is toch op z’n minst een vreemde rol.

“Ook dat bestrijd ik, als het mag. Het personage is niet raar; hij is alleen sociaal en emotioneel niet zo heel erg toegankelijk. Mensen projecteren graag hun eigen ideeën en angsten en vooroordelen op anderen en komen dan snel met het predicaat ‘raar’. Patrick heeft totaal geen ambities, hij is volmaakt gelukkig met het leven dat hij leidt als klusjesman op de nudistencamping. Het zijn de andere mensen die daar perse vraagtekens bij willen stellen, net zoals het publiek dat misschien doet. Maar voor wie is dat een probleem, voor hem of voor die andere mensen?”

De film lijkt ook een pleidooi te zijn voor onthaasting en tevredenheid.

“We leven in een heel gejaagde wereld. Je moet álles hebben tegenwoordig: Twitter, Instagram, je móet mee gaan in de ratrace van het leven. Dat zijn allemaal zaken waar Patrick totaal niet mee bezig is. Integendeel, hij is gewoon heel gelukkig met wat hij heeft. Ik denk dat veel mensen daar nog wel iets van kunnen leren.”

Qua sfeer deed De Patrick mij in de verte denken aan Alex van Warmerdam. Herken je dat gevoel?

“Daar kan ik op zich wel inkomen, al leggen Tim en Alex allebei heel andere accenten in hun werk. Maar ik snap de vergelijking als je kijkt naar het licht absurdistische narratief en de sterke beeldtaal. Het zijn allebei regisseurs die verhalen vertellen door middel van beelden; de ultieme manier om gebruik te maken van de voordelen van het medium film, als je het mij vraagt.”

Hoe was het om zo intensief samen te werken met ‘onze’ Pierre Bokma?

“Hij is een held, hij is toch de Marlon Brando van de lage landen wat mij betreft. Het is een ontzettend fijne acteur om mee samen te werken. Niet alleen is Pierre een fijn, warm, enorm geestig mens. Maar hij is ook bijzonder aangenaam om naar te kijken en van te ‘stelen’, als collega. Ik heb gefascineerd gekeken naar zijn spel om te proberen te doorgronden hoe hij precies te werk gaat. Hij is heel collegiaal in zijn spel, veel vrijgevig; Pierre past zich graag aan of legt andere accenten of nuances in een take om zijn tegenspelers beter tot hun recht te laten komen. Hij biedt de ruimte om anderen ook de kans te bieden andere accenten te laten leggen; heel intrigerend en inspirerend.”

Met D’Ardennen en deze film zet je jezelf ook in het buitenland op de kaart. Lonkt Hollywood al?

“Ik krijg sinds D’Ardennen wel aanvragen uit het buitenland. Maar er zat nog niets tussen waarvoor ik direct mijn biezen wilde pakken. Ik bekijk alles per dag; als er een heel leuk project langskomt, zal ik de kans zeker aangrijpen. Maar in Nederland en België is ook meer dan genoeg mooi werk. Ik ben in dat opzicht best down to earth, en dat vind ik een heel fijne constatering, als ik eerlijk ben.”

De Patrick draait sinds eind september in de Nederlandse bioscopen.