De 41-jarige Harm woont met zijn vrouw Hinke en kinderen Dante (10) en Thisbe (7) in Zoeterwoude. Toen hij in 2013 met een burn-out thuis kwam te zitten, besloot hij zijn IT-functie vaarwel te zeggen en fulltime voor de kinderen te gaan zorgen. “Dante heeft PTSS en bezoekt daarom het speciaal basisonderwijs, Thisbe gaat naar de vrijeschool”, vertelt hij. “Met name Dante heeft extra zorg nodig. Dat maakt een fulltime baan voor Hinke én mij bijna onmogelijk. Omdat ik bovendien vind dat vrouwen meer kansen verdienen op de arbeidsmarkt en Hinke dertien jaar heeft besteed aan scholing en een goede baan heeft, gaf ik mijn baan op.”

Papadag

Natuurlijk ging dat niet zonder twijfels. “Kijkend naar het huishoudboekje en onze bankrekening was het moeilijk. Was het niet beter om weer te gaan werken? Maar de zorg voor Dante en het feit dat we onze kinderen zo een goede basis kunnen geven, was van doorslaggevend belang.” Zelf verloor Harm zijn vader toen hij elf was. “Ik weet dus hoe het is om op te groeien zonder vader. En ja, nu is Hinke meer weg, maar ze is wel zoveel mogelijk zichtbaar; waar het kan, neemt ze vrij. Voor een schoolvoorstelling bijvoorbeeld. Verder doen we er alles aan om zoveel mogelijk quality time te hebben.”

Kleine wasjes

Veel minder druk dan op kantoor heeft Harm het de afgelopen vijf jaar niet gehad. “Als ik Hinke ​en de kinderen een lift naar werk en school heb gegeven, is het tijd voor de noodzakelijke dingen, zoals de boodschappen en het huishouden”, vertelt hij. “Ik doe de afwas, ruim het speelgoed op, doe de was en zorg voor het eten. Tussen de bedrijven door maak ik tijd vrij voor om te schrijven, fotograferen en voor mijn blog. Het uitgangspunt is dat ik weer beschikbaar ben als de kinderen uit school komen.”

Hokjesgeest

De traditionele rolverdeling is hopeloos achterhaald, vindt Harm. “Ik stoor me vreselijk aan mannen die trots zijn dat ze zo weinig mogelijk doen thuis. Die naar eigen zeggen nog geen ei kunnen bakken of het niet aankunnen maandverband te kopen. Ze moeten eens stoppen met zich aanstellen! Anderzijds vind ik het niet oké dat een vrouw minder salaris krijgt omdat ze vrouw is of geacht wordt zich aan het huishouden te wijden. Willen we zaken in de positieve zin veranderen, dan moeten we afstappen van deze hokjesgeest. Er is op dat gebied nog veel ambassadeurswerk te verrichten.”

Blij verrast

Dat blijkt ook uit de reacties die Harm nog steeds krijgt. “Vrouwen die verbaasd vragen of ik dit wel ‘kan’, bijvoorbeeld”, zegt Harm. “Of mannen die vinden dat sommige taken ‘toebehoren’ aan vrouwen. En dan zijn er ook nog mensen die ‘wetenschappelijk bewijs’ ten tonele brengen: ‘Een vrouw heeft toch een betere band met de kinderen?’.” In het begin stoorde Harm zich aan de reacties, inmiddels haalt hij er zijn schouders voor op. “Vaker hoor ik gelukkig mensen zeggen dat ze het schitterend vinden dat we deze stap hebben gemaakt.” En de kinderen? Die vinden het alleen maar heel leuk dat papa er altijd is. “Als ik ernaar vraag, zeggen ze dat ik het best goed doe”, lacht Harm. “Zónder ze op voorhand een ijsje te beloven!”